زوال عقل

زوال عقل (دمانس )

توضیح کلی زوال عقل (دمانس) عبارت است از اختلال ذهنی ناشی از انواع مختلفی از بیماری ها که باعث زوال مغز و از دست رفتن توانایی های روانی می شوند.

علایم شایع

فراموشی ، خصوصاً در مورد وقایع اخیر
رفتار پیش بینی ناپذیر و گاهی خشونت آمیز
گیجی
از دست دادن علاقه به انجام فعالیت های طبیعی
مشکل در شناسایی موقعیت مکانی ، یا اشخاص ، خصوصاً در شب
نامناسب بودن بهداشت شخصی و ظاهر
افسردگی ؛ اختلالات خواب
اشکال در قضاوت
بی اختیاری ادرار یا مدفوع (در مراحل انتهایی )

علل

استحاله یا از دست رفتن ماده خاکستری مغز. علل آن عبارتند از:
بیماری آلزایمر
خونرسانی ناکافی به مغز به علت لخته خونی ، سکته مغزی ، بالا بودن فشار خون ، یا تصلب شرایین (آترواسکلروز)
آسیب شدید یا مکرر به سر (مثلاً در اثر بوکس )
تومور مغزی
ایدز
بیماری پارکینسون ، داءالرقص هانتیگنتون ، بعضی از اختلالات ارثی
زوال عقل ثانویه ناشی از کم کاری تیرویید، سیفلیس ، هیدروسفالی (جمع شدن مایع در مجاری وسط مغز) بدون افزایش فشار داخل جمجمه ، کمبود ویتامین ـ ب ، و مصرف بعضی از داروها. در این گونه موارد، امکان دارد زوال عقل با درمان این بیماری ها، قابل برگشت باشد.

عوامل افزایش دهنده خطر

بالا بودن فشار خون یا بیماری آترواسکلروز (تصلب شرایین )
سن بالای ۶۰ سال

پیشگیری

در مورد بیماری های زمینه ای باید درمان مناسب انجام شود.
خود را در برابر آسیب به سر محافظت کنید. در اتوموبیل کمربند ایمنی را ببندید. به هنگام راندن دوچرخه ، موتورسیکلت ، و ورزش های پر برخورد از کلاه ایمنی استفاده کنید.
برای پیشگیری از آترواسکلروز، سیگار نکشید، چربی کمتر بخورید، مرتباً ورزش کنید، و هر مقدار که می توانید استرس خود را کم کنید.
از پزشک خود درباره اقدامات پیشگیرانه راهنمایی بخواهید.

عواقب مورد انتظار

این بیماری در حال حاضر علاج ناپذیر است . مصرف داروها ممکن است از بدتر شدن بیماری جلوگیری کند، اما نمی تواند آن مقدار از کارهای مغز که از دست رفته است را دوباره برگرداند.

عوارض احتمالی

عفونت ها، یبوست ، زمین خوردن و صدمات دیگر، و تغذیه نامناسب . این عوارض به این علت ایجاد می شوند که فرد بیمار نمی تواند از خود مراقبت کند.

درمان
اصول کلی

کمکی که اعضای خانواده می توانند بکنند:
– تغییرات رفتاری اولیه را متوجه شوند و سریعاً به پزشک اطلاع دهند.
– برای بیمار یادآورهایی مثل ساعت ، تقویم روزانه ، یا برچسب اسامی فراهم کنند. به بهداشت وی کمک کنید.
– تغییرات در محیط اطراف و کارهای روزانه را به حداقل برسانید.
– بیمار را تشویق به فعالیت ها و تماس های اجتماعی نمایید.
– با احترام و مهربانی با بیمار رفتار کنید.
– در صورتی که بیمار نتواند به مراقبت از خود بپردازد، باید یک محیط حفاظت شده و بدون پیش داوری فراهم شود. اگر نتوان بیمار را در خانه نگاه داشت ، باید وی را به یک مرکز نگهداری مناسب انتقال داد.
– مرتباً برای ملاقات پیش وی بروید حتی اگر شما را نشناسد.
– برای افراد خانواده نیز می توان جلسات مشاوره یا روان درمانی ترتیب داد.

فعالیت

بیمار را تشویق کنید تا حدی که می تواند فعالیت داشته باشد.
خانه را از جهت احتمال بروز حوادث ایمن کنید.
در زمینه جلوگیری از گم شدن بیمار اقدامات لازم را به عمل آورید.

رژیم غذایی

بیمار باید یک رژیم غذایی متعادل داشته باشد.

در این شرایط به پزشک خود مراجعه نمایید

اگر شما متوجه علایم زوال عقل در یکی از اعضای خانواده شده اید.